Babam için ekonomi bir araç olmaktan çıkmış amaç haline gelmişti. Babam çok para kazanmıştı ama ailesini de kaybetmişti. Gelecekte bunu telafi edemeyecek , tamamen yanlızlaşacak ve mutsuz olacaktı.
Büyümek için bu kadar aceleye ne gerek vardı !..
Hayat yürüyüşündeki her adımımız, sahip olduğumuz doğal neşemizi ve öz değerlerimizi de alıp götürmüştü.
Biz büyürken birileri de mutluluğumuzu yok edecek mayınları yolumuza döşemişti...
Biz büyüdükçe küçülen insanların varlığını tanıma imkanına kavuşmuştuk... Keşke beni yuvada unutsalardı, keşke hiç büyümeseydim…